برای آخرین بار

توی رادیوی تاکسی احسان خواجه امیری داشت می خواند:من گذشتم از تبی که تو رو توو خونم ببینم...راضیم به این که گاهی تو رو می تونم ببینم...بعد من که سرم را چسبانده بودم به شیشه و بی هدف خیابان ها و درخت ها را نگاه می کردم به این فکر کردم که شاید واقعا من زن زندگی نیستم.نه برای تو و نه برای هیچکس دیگری.نمی دانم شاید این هم اثرات جادوها و بخت بستن ها و دهن بستن های عمه های حرامی ام باشد نمی دانم.حالا فقط ترجیح می دهم برای خودم زندگی کنم و به فکر خودم باشم.برای همین است که اینقدر مصرانه و پیگیر دنبال کار می گردم.اما خب از این ها هم که بگذریم.بودنت،همین صرف بودنت آرامش می دهد.تو را به خدا یکبار دیگر بیا تا فقط برای یک بار دیگر نگاهت کنم،حالت را بپرسم و اوضاع زندگی ات را جویاشوم و یکبار دیگر بگویم که دوستت دارم.همین!قول می دهم با پیدا کردن کار دیگر به تو فکر نکنم.حتی اگر ازدواج کنی و عروسی ات همان شب توی همان تالار کنار رستورانی باشد که ما دو هفته یکبار تویش شام می خوریم.بعد من تو را با کت و شلوار سرمه ای دامادی ببینم و بگویم مبارکت باشد!

بدانید...